สัญาณเตือนว่าเป็นพาร์กินสัน
สัญาณบ่งบอกถึงการเป็นโรคพาร์กินสัน หรือที่คนไทยเรียกว่า โรคสั่นสันนิบาต เราควรห่วงและคอยเฝ้าระวังให้มากขึ้น
โรคพาร์กินสัน มีอาการของโรคชัดเจน คือ ภาวะสั่น ไม่สามารถควบคุมการเคลื่อนไหวหรือบังคับไม่ให้สั่นได้ ซึ่งมักพบในผู้ป่วยช่วงอายุ 60 ปีขึ้นไปในอัตราส่วน 1 ต่อ 100 ราย แต่ปัจจุบันพบว่ามีคนทั่วไปอายุ 21-40 ปี ทั้งเพศชายและหญิงในสัดส่วนเท่าๆ กัน มีอาการที่บ่งบอกถึงการเป็นโรคพาร์กินสันได้ เช่น มีอาการนอนละเมอตอนกลางคืนบ่อยๆ ขณะหลับช่วงที่มีการหลับลึก การดมกลิ่นไม่ได้ ท้องผูกหรือมีอาการหดหู่อย่างต่อเนื่อง

อาการของโรคพาร์กินสัน เป็นโรคทางระบบประสาทที่พบบ่อย เกิดจากการเสื่อมของระบบประสาทส่วนกลางที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวบริเวณก้านสมอง ปัจจุบันพบว่าผู้ป่วยจะมีอาการท้องผูก แข็งเกร็ง และเดินลำบากด้วย
พาร์กินสันยังพบในกลุ่มคนอายุ 20-30 กว่าปี ซึ่งจะมาหาหมอด้วยอาการแข็ง เคลื่อนไหวช้า แต่ไม่มีอาการสั่น โดยปกติแล้วอาการพาร์กินสันมือและแขนจะติดๆ ขัดๆ ข้างเดียว ขยับยาก ปวดเกร็งๆ ซึ่งอาการสั่นจะพบร้อยละ 70 อาการของโรคพาร์กินสันเมื่ออยู่เฉยๆ มือจะสั่นมาก แต่หากถือของหรือยกของอาการสั่นจะลดน้อยลง หากสงสัยว่าเป็นโรคพาร์กินสันควรรีบมาพบแพทย์
อาการผิดปกติตอนกลางคืนของผู้ป่วยที่พบบ่อยคือ ตัวแข็งเกร็ง ไม่สามารถเคลื่อนไหวหรือพลิกตัวเอง และการนอนไม่หลับ พบมากถึงร้อยละ 50 อาการพาร์กินสันที่เกิดขึ้นในตอนกลางคืนส่งผลต่อคุณภาพชีวิต อาการที่เกิดขึ้นเกิดจากปริมาณโดปามีนในสมองที่ลดต่ำลงในช่วงกลางคืน ต้องใช้ยาเพื่อเพิ่มระดับโดปามีนในสมองควบคู่ไปกับการออกกำลังกาย ซึ่งจะทำให้ผู้ป่วยเคลื่อนไหวได้ดีขึ้น

มีอาการนอนละเมอ ซึ่งอาจทำร้ายตัวเองหรือผู้ดูแลได้ ผู้ป่วยบางรายมีอาการนอนกรนจนมีภาวะหยุดหายใจ
โรคพาร์กินสันเป็นโรคเรื้อรัง รักษาไม่หายแต่ควบคุมได้ ดังนั้นผู้ดูแลผู้ป่วยควรหมั่นสังเกตและบันทึกอาการตอนกลางคืน เพื่ออธิบายให้แพทย์รักษาถูกต้องเหมาะสมกับระยะของโรค

ขอบคุณข้อมูลจาก
www.khaosod.co.th/view_news.php?newsid=TUROb1pXRXdOVEkyTURNMU5nPT0=§ionid=TURNek1BPT0=&day=TWpBeE15MHdNeTB5Tmc9PQ==
ภาพประกอบจาก
health.kapook.com/view81.html

• < ต่อไป
• ต่อไป >